De gloeispanning van de tetrode bedraagt 17V. De maximale anodedissipatie is 12W.

Buizen die als eindtrap in de afbuiging gebruikt worden moeten een hoge stroom kunnen leveren bij een relatief lage spanning (320mA bij 50V in dit geval). De totale dissipatie van deze buizen is beperkt, want de buizen zijn niet permanent aktief. Dit betekent dat de buizen eigenlijk niet geschikt zijn om in classe A te werken, want de anodestroom zou dan beperkt moeten worden tot 30mA om de maximale dissipatie van de anode niet te overschrijden.

In tegenstelling tot bijvoorbeeld de PL504 kan deze buis met een (bijna) normale schermroosterspanning van 180 à 200V werken. Bij een dergelijke hoge spanning moet de PL504 veel sterker negatief gepolariseerd worden op zijn stuurrooster (-40V).

De buis rechts is een PL508 die al een lange carrière achter de rug heeft als rastereindtrap in een kleurentelevisie (te zien aan de bruine vlekken onderaan de buis). Dit is een teken dat de buis op hoog vermogen gewerkt heeft, niet dat de buis versleten is. De optische fenomenen van een buis worden hier besproken.

De PL508 gebruikt een speciale voet (magnoval) die speciaal ontworpen werd voor buizen met hoog vermogen.

Een paar PL508 werd vergeleken met een paar EL84
Beide buizen hebben dezelfde maximale dissipatie, maar de PL508 heeft minder moeite om een hoog vermogen te leveren, al wordt de maximale dissipatie overschreden als de versterker op maximaal vermogen werkt.

Het rendement van de PL508 ligt hoger, met een g2 stroom die 3% van de anodestroom bedraagt (11% voor de EL84). De buis wordt minder warm dan de EL84. dankzij de grote cathode moet de buis al heel slecht zijn vooraleer de verminderde emissie gevolgen heeft voor de werking van de schakeling.

De uigangsimpedantie is laag en de demping is buitengewoon goed, mat strakke, maar niet overdreven bassen (kenmerkend voor veel deflectiebuizen).

Vergelijking met de EL504
Het geluid is kwalitatief beter dan met een paar PL504, maar deze buizen waren niet gepaard, met een maximale stroom in één buis van 220mA en 150mA in de andere buis. Met een paar NOS EL504 had ik een nagenoeg identieke anodestroom en praktisch is er geen verschil in geluidskwaliteit.

De PL508 heeft een lagere maximale dissipatie en het audiovermogen is ook wat lager, maar je zal het verschil niet merken tussen bijvoorbeeld 18W en 20W. Stoort de anodekap, dan kan je PL508 buizen gebruiken (de schermroosterspanning moet zeker aangepast worden).

Standaard versterker om verschillende configuraties te testen

Op het net zie je vaak single ended schakelingen (SE) die deze buis of gelijkaardige buizen gebruiken (vaak zijn dat PL504). Dit is de buis totaal verkeerd gebruiken, want een PL508 kan dan een maximaal audiovermogen van 4W leveren (niet meer dan een EL84). Het enig voordeel is dat dit vermogen gehaald kan worden met een lagere anodespanning (en hogere stroom).

Hierboven: een PL504, PL508 en EL84 ter vergelijking (anodedissipatie: 16W, 12W en 12W). Bij een 12W anodedissipatie wordt de EL84 behoorlijk warm vanwege de extra lerliezen op het schermmooster.

Optimale werkingsparameters

Kwa vermogen kan je de PL508 plaatsen tussen de PCL805 die een maximaal vermogen van 10W kan leveren (push pull versterker in classe AB) en de PL504 die 40W kan leveren. Deze mooie buis heeft als voordeel dat die geen anodekap nodig heeft. Er is geen risico dat je de hoogspanning zou raken.

De werkingparameters (skoopbeeld): hoogspanning: 276V in rust (269V bij maximale belasting), g2: 195V in rust (192V maximale belasting), g1: -27V instelbaar op minimale vervorming.

Skoopbeeld: anodestroom ingesteld op 8mA voor de laagste vervorming, maximale stroom van 68mA (piekstroom 130mA). G2 stroom: 1mA (4.4mA maximale belasting, piek 22mA). Stuurspanning op g1: 50Vpp.

Je ziet het ingangssignaal, beide cathodestromen (over een weerstand van 1Ω) en de uitgangsspanning over een weerstand van 7.5Ω. Door de negatieve roostervoorspanning kan je beide stromen perfect identiek maken.

Terwijl een EL84 een vermogen van 4W kan leveren in een single ended versterker, kan een EL508/PL508 een vermogen van 5.5W leveren in enhanced triode (beide buizen hebben dezelfde maximale anodedissipatie). Deze ingreep kan ook toegepast worden bij een EL504/PL504.waarbij het vermogen van 5W (normale single ended versterker) kan oplopen tot 7W.

De anodestroom met een EL508 bedraagt 32mA, waardoor de meeste SE transformatoren gebruikt kunnen worden. De hoogspanning bedraagt 400V en de spanning op de drivertrap 200V. De driver is een 12BH7 die een relatief hoge stroom kan leveren, maar desnoods kan men ook een ECC82 gebruiken.

Omdat de cathodevolger een verzwakking van het signaal teweeg brengt en de EL508 in schermroostersturing niet bijzonder gevoelig is, is een voortrap met een hoge versterking nodig. Daarvoor kan men bijvoorbeeld een PCF80 gebruiken: de pentode als voorversterker en de triode als cathodevolger.

Een dergelijke sturing is zinloos voor een EL84 die een veel lossere rooster heeft (het schermrooster kan de anodestroom slechts beperkt beïnvloeden).

Een verslag van een radiotechnieker die twee buizen in een omgebouwde versterker gebruikt heeft: "De kwaliteit was verrassend te noemen". Mits de g2 spanning rond de 150V gehouden wordt kan de anodespanning gerust oplopen tot 350V (10mA anodestroom in rust, 45mA bij vol vermogen).

Praktische schakelingen met de EL508/PL508 zijn hier te vinden. Een eigen ontwerp van een versterker met EL508 staat hier.