De schakeling die we in ons voorbeeld zullen aanpassen om te werken meer courante buizen Mullard (long tail) schakeling te plaatsen tussen de cathodyne en de eindtrappen. Wegens de fase-omkering moeten de uitgangen gekruisd worden als men de tegenkoppeling wilt blijven gebruiken.

De impedantie van de transformator en de voedingsspanning zijn beide te laag om een optimale werking mogelijk te maken, maar de EL38 zou een eventuele vervanger kunnen zijn. Deze buis is de voorloper van de EL34 en is geschikt voor een lagere spanning en hogere stroom.

Men kan ook een paar EL509 gebruiken, maar dan moet het schema volledig hertekend worden, waarbij enkel de transformatoren en de behuizing behouden blijft (voorbeeldschakeling EL509). Met deze schakeling kan het nominaal vermogen probleemloos gehaald worden, maar de buizen moeten veel sterker aangestuurd worden met een laagohmigere bron. Ook de PL504 is een mogelijke vervanger, maar vergt ook een aanpassing (schermroosterspanning op 150V, gloeispanning van 27V).

Aanpassingen aan de Geloso versterker (laatste schakeling op de pagina van de EL503)
We gebruiken deze complexe versterker als voorbeeld om aan te tonen dat die gemakkelijk aangepast kan worden. Het dient gemeld te worden dat de versterkers met EL503 ontworpen werden voor sonorisatie en niet voor hifi weergave. Het aangegeven vermogen werd doorgaans bereikt met een vervorming van 10%.

EL34

Mechanisch moeten de voeten vervangen worden, maar je hebt dan als voordeel dat je andere types kan gebruiken (KTxx-reeks: als deze vermogenbuizen hebben dezelfde aansluitingen).

De transistoren moeten weg, niet omdat ze hier ongepast zouden zijn, maar omdat ze hier een te lage swing hebben (spanningszwaai). De transistoren worden gevoed tussen -27V en +8V, waardoor men een spanningszwaai van 12.5Vrms bekomt. Voldoende voor een paar EL503, onvoldoende voor een paar EL34 of KT88.

Maar we kunnen de eerste buisvoet (microfoonversterker) gebruiken om een drivertrap te bouwen. We hebben een ECC81 of ECC82 nodig, we gaan die gebruiken als tweede deel van een Williamsonschakeling, het wordt dus een mullardschakeling. Het voordeel van deze schakeling is dat je zowel een lichte spanningsversterking kan hebben als een stroomversterking. We hebben een spanningsversterking van 2.5× nodig om tot dezelfde uitsturing te komen met een paar EL34.

Voor de drivertrap hebben we geen gelijkrichting van de gloeispanning nodig, we kunnen die achtewege laten en de buis voeden op 6.3V zoals de 12AT7. De serieweerstand voor de overgebleven buis moet wat verhoogd worden, of we voeden die ook via de 6.3V wikkeling.

De instelling voor de negatieve voorspanning voeren we best dubbel uit, zodat we de stroom in beide buizen onafhankelijk van elkaar kunnen instellen. Het is aangeraden een "noodweerstand" van 1MΩ te voorzien tussen de loper en de negatieve spanning te voorzien. Als de loper slecht contact zou maken, dan wordt de voorspanning naar de negatieve spanning getrokken en wordt de eindtrap niet beschadigd.

De gemeenschappelijke cathodeweerstand van 4.7Ω wordt aangepast: een gemeenschappelijke weerstand van 3.3Ω en twee weerstanden van 1Ω om de stroom te meten.

Het vermogen zal wat lager worden, 25 à 50W (zeer lage tot redelijk hoge vervorming)

EL36 / PL36

De buis is een beam tetrode, maar zonder de cavitrap constructie van de PL500, die voorzien is om de secundaire emissie tegen te gaan (maar dit zorgde niet voor het verdwijnen van de kenmerkende tetrodeknik, in tegendeel). De EL36 heeft een verloop die veel meer lineair is dan die van de PL504. Puristen gebruiken liever de EL36, maar deze buis is meer zeldzaam dan de PL504 die in nagenoeg alle televisies van de jaren 1970 gebruikt werd.

Alle buizen met eerste cijfer 5 hebben een magnovalvoet en zijn te prefereren boven de buizen met een octalvoet.

PL504 / EL504

Het wordt een groter probleem om de g2-spanning te bekomen (ongeveer 150V à 170V). Een dropweerstand gebruiken is geen oplossing, de instelling van de buis zal verlopen naargelang de muziek. Een getransistoriseerde spanningsregelaar (met een hoogspanning mosfet) is hier de oplossing. Een perfecte regeling op één volt na is niet nodig, de stroom is beperkt tot maximaal 50mA (piek) voor beide buizen (10mA rust). De cathode ruststroom per buis wordt ingesteld op 15mA. Maximum vermogen is 25W à 40W, ruim voldoende voor huiskamergebruik.

De schermroosterspanning voor de EL504 bedraagt 160V), 180V voor de EL509 en 200V voor de EL508. Er moeten een aantal zenerdiodes in serie geplaatst moeten worden. De IRFP460 kan probleemloos een spanning van meer dan 400V aan. De transistor moet geïsoleerd gemonteerd worden met een kleine koelplaat (drain zit op hoogspanning). De stopweerstanden worden verder gebruikt.

De buisvoet moet niet vervangen worden, maar hier ook gebruiken we de eerste buisvoet voor een mullardschakeling met ECC81 en wordt de schakeling rond de eintrap aangepast (dubbele trimmer voor de roostervoorspanning en eigen cathodemeetweerstand).

EL509

Dan hebben we de EL509S een tussenvorm tussen de EL34 en de originele EL509. De anodekap komt te vervallen, de magnoval buisvoet moeten we vervangen. Deze buis is beter geschikt dan de EL34 om de relatief hoge stroom te leveren. De schermroosterspanning stellen we hier ook in op 170V. Roostervoorspanning instellen voor een 80mA anodestroom zoals bij de oorspronkelijke schakeling, dan hebben we een dissipatie van 25W. Wat ook belangrijk is: de transformator wordt niet overbelast.

PL508

De aanpassingen die we moeten doorvoeren voor de PL504 moeten hier ook toegepast worden. De gloeispanning bedraagt 17V, te bereiken met de 22V transfowikkeling en een weerstand van 18Ω, g2 op 200V instellen, ruststroom afregelen op 15mA en genieten van de geluidskwaliteit. Men haalt een vermogen van 25W.