WE 300B, 2A3 en GE 845

Een audioversterker kan ook met vermogenstriodes uitgerust worden in plaats van men pentodes. Dit zijn direct verhitte triodes, dus zonder echte cathode.
Een triode of een pentode als eindtrap?

6F6, 6Y6, 6V6 en 6L6

Een vermogenspentode en drie amerikaanse vermogenstetrodes voor algemene toepassingen (laag en midden vermogen). De 6V6 en 6L6 worden nog gebruikt in audio eindtrappen.

De 6F6 is nog een pentode, maar de Verenigde Staten zijn snel overgegaan op stralenbundel tetrodes die betere egenschappen hebben.

De 6Y6 is een vergeten telg uit de familie. De buis werd ontworpen om op een lagere spanning te kunnen werken (gelijkgerichte netspanning van 115V zonder voedingstransfo). De spanning op het schermrooster wordt normaal beperkt tot 135V en de spanning op de anode tot 200V (maar de buis kan op een hogere anodespanning werken).

KT33C

Een van de eerste beam tetrodes specifiek voor audiotoepassingen. Een kenmerkt van de beam tetrodes komt hier ook naar voren: de mogelijkehid om op een relatief lage spanning te kunnen werken.

KT66, KT88,...

Amerikaanse beam tetrodes die specifiek ontwikkeld werden voor audio toepassingen. De nummering loopt op tot KT150, dit zijn heel krachtige buizen die weinig gebruikt worden.

KT77

Een buis die kwa vermogen vaak vergeleken wordt met de europese EL34. Toch zijn het twee buizen met een aparte constructie (tetrode/pentode) en een aparte klank.

Vermogensbuis 807

Dit is een buis die als audio-eindtrap en als radiofrekwente eindtrap gebruikt werd, en later ook als lijneindtrap in televisies. Door de afwijkende buisvoet (en anodecontact bovenaan de buis) wordt de buis tegenwoordig niet meer gebruikt in moderne versterkers.

Twee omroepversterkers van Geloso die 807's als eindtrap gebruiken worden hier besproken.

Versterker met 6BX7GT

In de Verenigde Staten werden er vaak dubbele triodes gebruikt als eindtrap. Dit is een voorbeeld van zo'n versterker.

Amerikaanse EL84 en andere buizen voor de verticale afbuiging

De veelgebruikte EL84 is ook gekend in de Verenigde Staten als 6BQ5, maar er zijn andere types die ongeveer dezelfde eigenschappen hebben, zoals de 6CW5, 6EM5, 7189,... Er zijn natuurlijk ook specifieke amerikaanse buizen ontwikkeld voor de verticale afbuiging in televisies.

7868

Een buis met novar buisvoet vergelijkbaar met de EL506 (magnoval buisvoet)

Compactrons

De compactrons zijn buizen met meerdere actieve elementen, de buisvoet heeft 12 pennen. Deze buizen werden gebruikt vanaf 1961 omdat er toen nog onvoldoende betrouwbare transistoren waren voor gebruik in complexe toestellen zoals televisies. Enkele buizen zijn geschikt als audioversterker.

Versterker met 6JN6
ziehier een versterker uitgerust met een dergelijke eindtrap (lijneindtrap zwart-wit televisies, een beetje vergelijkbaar met onze EL504). De schakeling is afgeleid van de Williamsonschakeling, maar heeft een interessante aanpassing, namelijk een sturing op het schermrooster voor de eindtrappen.

6LU8
De 6LU8 is een heel bruikbare buis (complete rasterafbuiging met triode en tetrode), maar de schakeling heeft een aantal gebreken. Op de pagina wordt uitleg gegeven hoe we dit kunnen oplossen.

6T9
De 6T9 is een complete audioversterker (een beetje zoals onze ECL86).

De 807 en de 6L6 zijn intern identiek, de anodeoppervlakte is voor beide buizen gelijk.

De 807 heeft een anodekap terwijl de 6L6 de anodeaansluiting onderaan heeft. De 807 kan daardoor op een hogere anodespanning werken (typisch 750V) terwijl de schermroosterspanning normaal gehouden wordt (250V).

Een lijst van europese vermogenspentodes is hier te vinden.

De europese electronenbuizen gebruiken een codering die heelwat informatie over de buis geeft: gloeispanning, active elementen (triode(s), diode(s), pentode(s), het buisvoet type en een subtype (zoals vaste of variabele steilheid).

Het is niet zo dat het europees systeem later ontworpen werd en dus rekening kon houden met de beperkingen van het amerikaans systeem, beide systemen zijn nagenoeg simultaan verschenen voor de tweede wereldoorlog. Het europees systeem is zelfs ouder, want die begon met een kode zonder buisvoet (de meeste buizen hadden toen zijcontacten, die toen aangezien werden als de meest betrouwbare).

Overeenkomst europese en amerikaanse buizen: deze lijst kan handig zijn als je een vervanger voor een bepaalde buis zoekt. Bepaalde europese buizen zijn misschien niet meer leverbaar, maar misschien bestaat er nog een equivalent uit Amerika (of omgekeerd). Zo kan je bijvoorbeeld europese buizen monteren in een amerikaanse versterker (opgelet, ze hebben daar 115V voedingspanning).

In Europa is men redelijk snel overgegaan van de buizen met zijcontact ("P" contact of "transcontinental") naar de Miniwatt reeks (meestal buizen met noval voet) die een glazen omhulsel had, terwijl men in de Verenigde Staten de octalvoet langer bleef gebruiken.