De ECC99 is een recente buis (zonder echte alternatieven), ontworpen om als eindtrap gebruikt te worden in kleine versterkers of als drivertrap voor bepaalde triodes die een zeer sterke uitsturing nodig hebben. |
-
Drivertrap voor eindtriodes
Drivertrap voor power tetrodes en schermroostersturing Eindtrap kleine versterkers En uiteindelijk is de ECC99 goed te gebruiken als eindtrap in kleine versterkers. In single ended levert een dergelijke versterker een vermogen van ongeveer 1W, in een push pull versterker kan men gaan tot een maximum van 10W. Op bepaalde websites kan men lezen dat de amerikaanse 7119 compatibel zou zijn met de ECC99. Dit is niet echt het geval: de 7119 is een 'special quality' buis ontworpen om gebruikt te worden in computers (lange levensduur), maar er zijn geen specifieke voorzieningen getroffen voor audiotoepassingen (lage microfonie, lage ruis en brom). Voor drivertoepassingen waarbij het signaal al redelijk sterk is is dat minder van belang. Bij computertoepassingen was de hoogspanning doorgaans beperkt tot 150V en deze buis is ontworpen voor een anodespanning van 150V, waardoor het gebruik als drivertrap niet zo ideaal is. Als kleine eindtrap kan de buis wel gebruikt worden.
De voortrap is een long tail schakeling die zowel het signaal versterkt als de twee fasen levert voor de eindtrap. De long tail heeft een stroomsturing van de cathode voor een betere gelijkloop van de twee uitgangen. De ECC81 is hier op zijn plaats als voortrap want de voedingsspanning is relatief laag. Een ECC83 kan wel een stroom van 2mA leveren met een anodespanning van 74V, maar het signaal zal sterk vervormd zijn. De eindtrap werkt met een ruststroom van 14mA per trap en een dissipatie van 2.3W, een veilige waarde. Door de polarisatie met een gezamelijke cathodeweerstand heeft men een werking in classe A. Door over te gaan naar een sturing met een negatieve spanning zou men het vermogen kunnen verhogen want die is in deze schakeling vooral beperkt door de maximale dissipatie in de eindtrappen. De negatieve spanning is al beschikbaar. De tweede versterker is een gitaar oefenversterker. Lampen worden vaak gekozen bij dergelijke ontwerpern omdat ze een geschikte klank geven als ze overstuurd worden. Een gitaarversterker heeft doorgaans een extra voortrap om het zwakke signaal van de pick up te versterken. In deze versterker wordt er een ECC83 gebruikt. De cathodeweerstand wordt ontkoppeld door een condensator met beperkte waarde om de lage tonen wat te onderdrukken. Er is ook een filter die de hoge tonen verder naar voren haalt om een cleanere klank te hebben. De tweede triode is een normale versterkertrap. De volumeregeling wordt tussen de eerste en tweede trap geplaatst zodat de signaal-ruisafstand goed blijft (een volumeregeling voor de eerste trap zou het zwakke gitaarsignaal nog verder verzwakken). De eindtrap is een SIPP schakeling (self inverting push pull). Men laat eigenlijk de eindtrap het werk van de fasedraaier zelf doen. Voor een hifi versterker is dat meestal geen goede oplossing want de vervormingen van de eindtrap kunnen niet verminderd worden door de symmetrische opbouw van een echte push pull versterker. Voor een gitaarversterker zijn die extra vervormingen graag meegenomen, het zijn vooral even harmonischen. De cathodeweerstand wordt natuurlijk niet ontkoppeld en is hier instelbaar om de klankkleur verder te beinvloeden. Met een dergelijke schakeling haalt men het dubbel vermogen in vergelijking met een single ended versterker. De eindtrap moet in classe A werken: als de aangestuurde buis afgeknepen geraakt verliest ie de sturing over de andere buis. |
Publicités - Reklame