12BH7

Het is een buis met een lage versterking maar die een hogere dissipatie heeft dan de ECC82 (beide buizen hebben anders nagenoeg identieke eigenschappen). Om de hogere dissipatie mogelijk te maken worden beide triodes 90° verdraaid ten opzichte van de ECC82 zodat er een radiator op de anode gemonteerd kan worden (zie foto's van de buizen)

De buis kan gebruikt worden als drivertrap van eindtrappen die in classe AB2 werken. In dit geval loopt er soms een roosterstroom en moet de driverbuis daarop voorzien worden.

Door de hogere dissipatie kan de buis ook gebruikt worden in een kleine push pull versterker met een vermogen van 1W (zie 12BH7). Dit is juist voldoende voor kleine computerspeakers en zeker voldoende voor een koptelefoon.

6SN7

De buis heeft een relatief lage versterkingsfactor (µ = 20) en een gemiddelde steilheid van 2.6mA/V. Met zijn maximale dissipatie van 5W per triode werd de buis gebruikt voor de verticale afbuiging van de eerste televisies met electromagnetische afbuiging, maar men is snel overgestapt op meer krachtige buizen van zodra de beelddiagonaal groter werd. De buis met zijn twee identieke triodes is ook nooit ontworpen geweest voor die toepassing.

In audioversterkers werd de buis vooral gebruikt als drivertrap voor de eindtrappen vanwege zijn relatief hoge anodestroom van 20mA maximaal en lage inwendige weerstand.

De buis is opnieuw in de belangstelling gekomen vanwege zijn gunstige eigenschappen (de curves lopen bijna recht en staan op gelijke afstanden van elkaar, een teken dat de buis een zeer lineaire werking heeft).

Een europees equivalent is de ECC32 (ook met een octal buisvoet). Een ander equivalent is de ECC82 met noval buisvoet en een wat lagere anodedissipatie van 2.75W per triode. De europese driver triodes staan hier.