Eerst wist ik niet goed welk formaat het was. Perforaties aan beide kanten, dus waarschijnlijk 35mm (hoewel dit onderwerp niet vaak opgenomen wordt in 35mm). Na de perforaties goed bekeken te hebben, weet ik dat het 16mm film moet zijn, met één perforatie per beeld en perforaties aan beide kanten (geen geluidspoor).

Dit is een projector met een extra optiek die bijgeplaatst wordt bij cinemascope films. Dit zijn breedbeeld films die opgenomen worden op gewone pellicule, maar met een speciale optiek om het beeld horizontaal te comprimeren op de film. Bij de weergave moet er een identieke optiek gebruikt worden om het beeld weer uit te rekken.

Films die in cinemascope opgenomen worden geven speciale beeldeffekten zoals een ovale bokeh, vervormingen in de hoeken en een onnatuurlijke panorama. Bepaalde films zijn bekend omdat er specifiek gebruik gemaakt werd van die effekten.

De verschillende beeldverhoudingen en filmformaten staan hier.

Technicolor is een speciale ontwikkelprocedure voor bioscoopfilms. Er worden verschillende films samen belicht door kleurfilters (kleurscheidingen). De ontwikkelde separaties worden dan gedrukt op een niet-gesensibiliseerde film. Met dit systeem bekomt men zeer krachtige kleuren die niet vervangen met de tijd, omdat men kleurstoffen gebruikt zoals in een drukkerij.

Later werden de films gewoon opgenomen, maar het maken van de copies gebeurde met het Technicolor procédé. De echte Technicolor camera's waren enorm lomp, weinig lichtgevoelig en moesten noodgedwongen verhuurd worden.

Het Technicolor procédé wordt hier verder uitgelegd.

En we gaan door met het bezoek, wat in de praktijk betekent dat ik mij 30cm verplaats. Dit is een russische projector in een geluidsdichte behuizing (blimp). Propagandafilms werden niet in uitgeruste bioscoopzalen vertoond, maar in gewone, niet aangepaste lokalen.

Films worden niet met een constante snelheid aangedreven, maar beeld per beeld en de mechaniek is luidruchtig (zowel de camera als de projector).

Een blimp voor de camera, als er simultaan geluid opgenomen moet worden. Daardoor kan men vermijden dat het geluid van de camera ook opgenomen wordt.

In het midden van de gang een arriflex camera. Dit was ongeveer het beste dat er bestond, zowel wat de optiek als de mechaniek betreft.

Een filmfragment met geluidsspoor (optisch geluid). De modulatie is extreem: de auto maakt waarschijnlijk enorm veel lawaai. Het audiospoor wordt opgenomen door middel van een kleine spiegel die op een galvanometer gemonteerd wordt. Als de galvanometer aangestuurd wordt door het audiosignaal gaat ie trillen en de trilling wordt overgebracht op het spiegeltje dat een fijne lichtbundel doet afwijken.

In het algemeen is optisch geluid van mindere kwaliteit dan magnetisch geluid, maar is doorgaans gemakkelijker te realiseren.

Het geluid wordt niet opgenomen naast het beeld omdat de film op die plaats beeld per beeld aangedreven wordt, maar 19 beelden vroeger. Een film met geluidspoor kan daardoor niet meer gemonteerd worden: daarom wordt beeld en geluid doorgaans op aparte dragers opgenomen.

Het doorgangsbewijs van Henri Storck die enkele films over Oostende gemaakt heeft. Hij is vooral bekend wegens "Misère au Borinage" die in 1933 opgenomen werd.

Er hebben enorm veel verschillende filmformaten bestaan, ieder groot land had zijn eigen filmindustrie en zijn eigen formaat. Zelfs 70mm film bestaat in twee uitvoeringen: de normale 70mm film die vertikaal loopt (spoelen boven en onder van de projector) en de imax film die horizontaal loopt, met spoelen links en rechts. Bij imax heeft men een dubbele filmoppervlakte in vergelijking met standaard 70mm film.

De rode koffer bevat een gecodeerde harde schijf voor vertoning in de bioscoop. De film kan een beperkt aantal keren bekeken worden op een welbepaalde projector.

Gewoonlijk wordt de audio op dezelfde band opgenomen, vaak is dat een magnetisch spoor, 28 beelden later. De magnetische laag is niet breed en heeft de neiging los te komen na langdurend gebruik in de projectoren wegens de aandrijving die de film mechanisch zwaar belast.

Een aparte geluidsband heeft tal van voordelen: men heeft meerdere sporen ter beschikking (speciale geluidseffekten en meer talen). De film heeft een magnetische laag over de hele filmoppervlakte. De aandrijving gebeurt met een constante snelheid, waardoor de film weinig belast wordt.

De geluidsband heeft ook perforaties om de gelijkloop met de projector te verzekeren (vandaar de naam "perfotape-"). Men ziet direct dat dit een bandopnemer is voor perfotape en geen gewone bandopnemer vanwege de specifieke bandloop en aandrijving.

Verschillende filmcamera's, waarbij amateur toestellen 8mm filmcassettes gebruiken voor een opnameduur van ongeveer 4 minuten (de duur hangt af van het aantal ingestelde beelden per seconde).

Voor professionele opnames is een opnameduur van 4 minuten te weinig en de camera heeft plaats voor de twee filmspoelen.

Nog een klein deel van de collecties.

En nu komen we op een heel speciaal systeem: polavision, uitgevonden door Polaroid. Dit merk was gespecialiseerd in fototoestellen met onmiddelijke ontwikkeling, maar heeft ook een systeem op de markt gebracht voor directe bioscoopfilm ontwikkeling.

De cassette bevat 2'30" 8mm film zonder geluid. Bij het terugspoelen in de filmkijker wordt er een ampul gebroken, waardoor het ontwikkelvloestof vrij komt en op de emulsie uitgesmeerd wordt.

Het systeem gebaseerd op de migratie van de pigmenten (gebruikt bij polaroid foto's) kan niet toegepast worden omdat de film daardoor niet door transparantie bekeken kan worden. Men gebruikt een additief systeem zoals bij de Autochrome Lumière.

Omdat er geen spoelbeurt is blijft er een grijze sluier over op de beelden. De kleurfilter slorpt ook een groot deel van het licht op. De film is weinig gevoelig bij de belichting en het beeld is somber bij de projectie. Het beeld is zelfs zo donker dat de film in een speciale kijker bekeken moet worden. Men kan eventueel een normale projector gebruiken, maar dan moet de cassette gebroken worden om de 8mm film eruit te halen.

Men heeft het over "applications professionnelles", maar ik denk dat het systeem vooral gebruikt werd voor het soort films dat rechtsboven deze pagina getoond wordt.

22.50DM voor één film van 2'30", dat is zeker niet goedkoop, dat is 450FB in 1977, bijna een halve maandloon.