Een plattegrond van de slag aan de ingang van het museum. Het is lastig om je een beeld van de veldslag te vormen als je de geschiedenis van de slag niet kent.

Het museum is erg goed ontworpen, maar de toegang is duur. Toch vind ik het bezoek de prijs waard. Het is twee keer zo duur als het Legermuseum in Brussel (ook een must-see).

Hier trekken ze alle registers open: we bekijken het slagveld vanuit een luchtballon. Het particuliere bedrijf dat het museum beheert weet hoe je een onderwerp boeiend maakt.

Er is zelfs een lichteffect gecreëerd met projectoren, waarbij de wagen in reliëf en vast is weergegeven.

Een panoramafoto van het panorama (jazeker) bevindt zich bij de ingang van de rotonde. Ik geloof niet dat dit een reproductie van de slag is, maar een foto van een historische reconstructie. Merk op dat de geografie van het huidige terrein niet meer overeenkomt met de situatie van de slag, omdat een heuvel werd afgegraven om de benodigde grond voor de bouw van het monument te verkrijgen. De vallei waar de Fransen werden afgeslacht bestaat niet meer en dat vond Wellington niet zo fijn.

Het enorme ronde schilderij in de rotonde is uiterst gedetailleerd en vertoont opvallende reliëfeffecten. Na de bouw van de rotonde veroorzaakte het monumentale schilderij destijds een sensatie en lanceerde het toerisme in de regio. Veel Engelsen begonnen het slagveld te bezoeken, net zoals ze na de Eerste Wereldoorlog de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog begonnen te bezoeken. De Tweede Wereldoorlog bracht ons niets; toeristen bezoeken de landingsstranden en niet het Atlantikwall Museum.

Overigens zijn er heel weinig franse toeristen te bespeuren in Waterloo, de franstaligen zijn allemaal brusselaars of walen. Wat er buiten de grenzen gebeurt interesseert de fransen niet, en het is veel te ver, veel te koud, veel te saai.

Om het maximum uit je bezoek te halen, kun je het beste een app installeren die de dure audiogidsen vervangt die regelmatig defekt geraken. Zonder smartphone mis je een deel van de uitleg.

Er staan verschillende borden met uitleg langs de weg van de heuvel naar de boerderij van Hougoumont. Deze weg, evenals de boerderij zelf, zijn vrij toegankelijk. Dit geeft aan dat het slagveld niet erg groot was; alle gevechten vonden plaats op een oppervlakte van slechts enkele vierkante kilometers.

Er is ook een reconstructie van een Frans militair kamp. Dit deel bevindt zich in het omheinde gedeelte en is alleen toegankelijk met een toegangskaartje voor het museum. Op bepaalde tijden van de dag wordt er kanonschoten gelost.

En een paar decennia later is er weer veel te beleven. Rusland probeert Polen en Turkije binnen te vallen, Hongarije bundelt zijn krachten met Rusland om een paar kruimels te winnen (wat bewijst dat de geschiedenis zich elke dag herhaalt), en andere landen kijken elkaar aan, wachtend tot een land zwakker wordt zodat ze het kunnen binnenvallen. En België zet de Nederlanders het land uit.