Tentoonstelling "70 jaar televisie"
gerealiseerd door de VRT in het Flageygebouw

Eind 2023 wordt er een tentoonstelling georganiseerd door de VRT over "70 jaar televisie in België". Het gebouw behoort echter niet meer tot de nationale omroepen, het is een onafhankelijke cultuurhuis geworden.

De deuren gaan normaal open om 14 uur, maar in de praktijk wordt het 14h15: het is duidelijk dat we te maken hebben met ambtenaren. Tijd om een kleine wandeling in de buurt te doen. Elsene was vroeger één van de mooiste gemeentes van Brussel, nu is het een openbare stortplaats geworden, zoals de rest van de stad trouwens.

Het personeel is franstalig en nauwelijks gemotiveerd. Het blaadje met uitleg is keurig vertaald in het frans en engels, maar na een paar minuten is de nederlandstalige versie al uitgeput, terwijl het event door de VRT georganiseerd was, en men dus vooral nederlandstalige bezoekers zou verwachten.

In de engelstalige versie van het infoblaadje komt men te weten dat de eerste uitzendingen specifiek bedoeld waren voor de gehandicapten (NIR: Nationale Invaliden Radio-omroep). Hebben ze hier ook AI gebruikt voor de vertaling?

De ingang voor het publiek is gelegen Heilig Kruisplein, dit is de ingang voor de concertzalen en opnamestudio's. De stijl van het gebouw is typisch Art Nouveau met veel hout en verlichting onder de vorm van lange TL buizen.

De praktische kant van de tentoonstelling is niet goed georganiseerd, het personeel staat erbij en kijkt ernaar. Het is mogelijk delen te bezoeken die normaal niet toegankelijk zouden mogen zijn. Ik neem van de gelegenheid gebruik om de bekende Studio 4 te bezoeken.

De foto werd genomen in het absolute duister, met als enige lichtbron de led van een smartphone. Men merkt heel goed hoe de smartphones geëvolueerd zijn: zo'n foto zou niet mogelijk zijn geweest met een spiegelreflex, of je moet een goede statief en een lange sluitertijd gebruiken. Mark dat er nauwelijks ruis is op de foto (uitvergroting).

Ik loop even rond in de verboden delen van het gebouw. Deze delen werden pas achteraf afgesloten, maar ondertussen had ik al mijn foto's.

Men merkt heel snel op dat de studio's niet ontworpen waren voor de televisie. Dit is een zicht vanaf de minuscule regiekamer. Door het raampje zie je de opnamestudio die gebruikt werd voor de eerste nieuwsuitzendingen, theatervoorstellingen,... Ook de omroepster nam plaats in een hoekje van de studio en praatte de programma's aan elkaar terwijl de monteurs het decor veranderden. De volledige avondprogrammatie werd gerealiseerd vanaf één enkele studio. Dit kan je je niet meer inbeelden als je de moderne studio's Reyerslaan ziet.

De verschillende toestellen worden op de technische pagina's besproken.

De opnamestudio met een vleugelpiano: veel plaats is er niet meer in de studio. Let op de originele lamparmaturen, de verlichting was echter niet toereikend voor televisieopnames.

De aanpassing van radiohuis tot cultuurhuis werd mogelijk gemaakt door verschillende sponsors. Nadat de omroepen het gebouw verlaten hadden was men eerst van plan het gebouw met de grond gelijk te maken.

Er zijn verschillende tram en buslijnen die aan Flagey halt houden, maar als je met de auto komt kan je ook onder het Flageyplein parkeren. Het is hier niet zoals in Oostende, om de parking te verlaten moet je op een knop drukken om de deur te ontgrendelen. Om terug naar de parking te gaan moet je je ticket inscannen om weer binnen te geraken (betalen gebeurt in de kelder).

Ondanks het feit dat de deuren vergrendeld worden stinkt het naar de pis: dit is het Indigo parfum, vooral te vinden in de Brusselse parkings.

Nog een paar televisieschermen, maar hier maakt men geen programma's voor de omroep., Hier zit men jou te bespionneren.

Een volgende pagina gaat over de techniek.