Solliciteren bij de staat

Bij het solliciteren kan je terechtkomen bij staatsinstellingen. De procedure is hier totaal verschillend dan bij het solliciteren bij een commercieele onderneming. Je hoeft hier niet gemotiveerd en dynamisch uit de hoek te komen (liefst niet, dat zou teveel opvallen tussen de rest). Kom zeker niet af met nieuwe ideën om de dienstverlening te verbeteren, want daar zitten ze niet op te wachten. Dat is niet het doel van een staatsinstelling. Je moet enkel het reglement tot in de puntjes kennen. Om hier binnen te geraken: beat the system.

Hier gaat het solliciteren inderdaad volgens het boekje (ongeveer 950 bladzijden kleine lettertjes). Je wordt niet gekeurd op basis van je capaciteiten, maar ze kijken of je doorzettend genoeg bent om formulier FUK632ter in tweevoud en WTF991bis in drievoud volledig en correct in te vullen. Er zijn nog meer vakjes dan in de belastingsbrief, en hier moet je echt alles invullen. Een vakje leeg laten wordt aangezien als een ontoelaatbare slordigheid (dit kan door de beugel bij een belastingsbrief die doorgaans door een normaal mens ingevuld wordt, maar om bij de staat te mogen werken moet je aan strengere eisen voldoen). Bij het gedeelte "studies" is het niet voldoende in te vullen "1999-2003: lager middelbaar onderwijs", je moet ook de dag en maand invullen, en het behaalde percentage met twee cijfers na de komma.

Je moet een bewijs van goed gedrag en zeden kunnen voorleggen (levert dat betere tramconducteurs of straatvegers?) samen met al je behaalde diploma's (toen ik mijn diploma haalde bestond het internet nog niet, waren eindtrappen nog altijd met buizen uitgerust en werkte men nog met ponskaarten). Ik had het kunnen begrijpen had ik moeten solliciteren bij een museum over industrieele archeologie, maar nee, het is een funktie in een "moderne parastatale instelling". Terloops gezegd, ik ken de Hollerith code nog redelijk van buiten, ik ponste mijn kaarten zelf op school met een "typmachine" met 12 toetsen. Mijn diploma's zijn al lang verwerkt in bricpacks of verbrand om groene stroom te leveren, want een normaal bedrijf hecht daar geen belang meer aan, na zovele jaren. Maar ja, een staatsbedrijf is ook geen "normale" onderneming.

Na een week bel ik de personeelsdienst. Ik had mijn candidatuur zowel in de brievenbus gestoken als via mail verstuurd (bij deze "moderne parastatale instelling" gebruiken ze reeds computers). Ik raak 's morgens niet binnen (druk "1" voor dit, druk "2" voor dat, druk "9421495" om te solliciteren, ik ken ondertussen het systeem en heb een zekere resiliëntie opgebouwd). Ik bel het onthaal (kies "9"), ze zijn blijkbaar op vergadering op de personeelsdienst. Of ik niet 's namiddags zou willen terugbellen (kost tot nu toe: 25 minuten = mijn maandelijke telefoonforfait is bijna op)

De namiddag bel ik opnieuw. Er wordt nog steeds niet opgenomen, terug naar het onthaal. Ze probeert mij direct door te verbinden. Ze herkent zelfs mijn stem (me dunkt dat ze niet veel werk heeft daar aan het onthaal).

Ik kom uiteindelijk terecht bij de juiste persoon. Mijn sollicitatiebrief was nog niet tot haar gekomen (via de binnenpost), en voldoet zowiezo niet aan de minimale specificaties van deze parastatale instelling. De sollicitatie via mail is wel toegekomen, maar die wordt formeel niet aanvaard: de persoon legt mij fijntjes, beleefd en uitgebreid uit (forfait opgebruikt, extra telefoonkost = 12.5 euro) hoe de procedure verloopt bij deze door de staat gesubsidieerde instelling. Binnenkort (halverwege september dus) krijg ik een folder in de bus hoe ik juist kan solliciteren. Indien ik deze eerste hindernis heb overwonnen worden er testen afgelegd (oei-oei-oei, waarschijnlijk ook rekentesten uit 1964), vermoedelijk in oktober. Indien ik geslaagd ben is er een eerste sollicitatiegesprek (in november), en in december (als ik tegen dan nog altijd geen job heb) wordt ik misschien aanvaard. Geen enkel normaal bedrijf gaat zo te werk, want wat blijft er over na 5 maanden? De randgevallen die geen echte job hebben kunnen vinden.

Het is een lijdenswerk van lange adem om bij een staats-gesubsidieerde instelling te kunnen werken. Misschien kom ik wel terecht op de personeelsdienst en kan ik de volgende lading sollicitanten het leven zuur maken.

Het is zover: de papieren om te solliciteren bij deze moderne instelling zijn binnen (met kilopost). Je moet paperassen invullen alsof je een eigen kernreactor in je thuis zou willen bouwen (da's eens iets anders dan een zonnepaneel).

Maar ondertussen heb ik al een andere job en verdwijnt de hele santeboetiek in /dev/nul.

Meer informatie over de ambtenaar is hier te vinden.