Allé, geef mij maar moed: slechts 3% van de mensen boven de 50 vindt terug werk... |
|---|
Een tijdje geleden werd mij medegedeeld dat ik ontslagen was. Tijd dus voor een nieuwe job. Vol jeugdige moed stort ik mij in deze nieuwe avontuur. Het verslag van mijn omzwervingen in solliland leest u verder...
Omzwervingen in solliland
Echt verwonderd was ik niet. Het herstellen van een microgolf kost bijvoorbeeld 90€, terwijl je voor 100€ al een nieuwe hebt. Er worden bijna geen computers meer verkocht, en het enige waar er nog iets op te verdienen is, namelijk het werwijderen van virussen en het redden van foto's van een gecrashte harde schijf, is onvoldoende om mijn nochtans niet exuberante loon te betalen (hoewel ik in dezelfde sector als Didier Bellens zit, verdien ik niet precies hetzelfde loon als die persoon, 137 keer minder, om precies te zijn).
15 jaar geleden, na de faling van Hifi Roels (waar ik toen ook 8 jaar gewerkt had), was ik de enige van alle techniekers die in dezelfde branche is blijven werken. Nu merk ik duidelijk dat er geen toekomst meer is voor mij in deze sector.
|
Tragi-comedie in een onbepaald aantal bedrijven
- Vakbond
- Lang geleden, toen ik mijn professionele carrière (a-hum) begon, heb ik mij bij de vakbond ingeschreven, als een soort Touring Wegenhulp, maar dan voor jobpech.
- Outplacement
- Als je oud (maar niet noodzakelijk versleten) bent, is de werkgever verplicht je te helpen bij het vinden van een nieuwe job (outplacement heet dat).
- Interimkantoren
- Het probleem is dat ik niet weet wat er goed in de markt ligt kwa vacatures. Wie zou dat het best weten? De interimkantoren, natuurlijk! (dacht ik).
Dus: CV opgemaakt, twintig keer uitgeprint (er zijn 20 interimkantoren op het pleintje naast de Delhaize in Oostende), en d'er naartoe!
- Loopbaanbegeleiding
- De dienst loopbaanbegeleiding is niet speciaal bedoeld voor mensen die ontslagen zijn en in hun opzeggingsperiode zitten. Maar ik heb er gebruik van kunnen maken, en het is dankzij deze dienst dat ik zo snel aan een nieuw werk ben geraakt.
Dit is een tekst die mij gevraagd werd voor publikatie in “De Nieuwe Werker” (ik heb namelijk de loopbaanbegeleiding bij het ABVV gevolgd), het bevat elementen die ook voorkomen in de andere teksten.
Dit is de politiek correcte tekst die gepubliceerd werd.
- Solliciteren in de privé-sector
- De site van de VDAB is echt fantastisch: je geeft in wat je allemaal kan, wat je interesses zijn, waar je woont, en hopla! d'er verschijnen een reeks vacatures, mooi gesorteerd naargelang de afstand tot je woonplaats. Als je dacht dat staatsinstellingen per definitie lomp en achterhaald zijn, dan mag je je mening herzien. Nog nooit heb ik zo'n goed werkende site gezien. Je hebt wel een full time job nodig om alle vakjes in te vullen, maar soit. Hoe meer informatie ze over jou hebben, hoe meer passend de jobs zullen zijn, denk ik.
En bingo! De maandag ochtend kijk ik de resultaten van mijn zoekopdracht en vind een job die mij op het lijf geschreven lijkt...
- Solliciteren bij de staat
- Het solliciteren bij de staat verschilt totaal van het solliciteren bij een privé-bedrijf. Je hoeft hier niet gemotiveerd en dynamisch uit de hoek te komen (zelfs al woon je zoals ik om de hoek). Je moet enkel het reglement tot in de puntjes kennen.
Om hier binnen te geraken: beat the system.
Eind goed, al goed. Met enige verbazing verneem ik dat ik aangenomen ben als electronicus op de marinebasis van Zeebrugge.
|
